Historia szpitala

           

Szpital łęczycki jest obecnie najstarszą w mieście, funkcjonującą nieprzerwanie od ponad półtora wieku instytucją. Na przestrzeni lat zmieniały się jego funkcje, role i zadania. Decydujący wpływ na jego działalność wywierała nie tylko określona sytuacja polityczno-ekonomiczna kraju, ale również zainteresowanie jego losami władz tak centralnych jak i miejscowych w różnych warunkach historycznych. Funkcjonując nieprzerwanie przez ponad 170 lat, na ogół w ciężkiej sytuacji gospodarczej jaka mu towarzyszyła przez dziesiątki lat, wiele zawdzięcza ofiarności całego społeczeństwa, a przede wszystkim ogromnemu poświęceniu i zaangażowaniu jego personelu, szczególnie zaś lekarzy ordynujących.

Około 1810 r. na terenie powiatu łęczyckiego mieszkał już 1 lekarz, 5 chirurgów, 7 felczerów i 3 akuszerki. Na wniosek Komisji Województwa Mazowieckiego, w skład którego na początku XIX wieku wchodziła Łęczyca, już w 1827 roku rozpoczęto zbiórkę pieniężną na budowę szpitala prowincjonalnego. Szpital miał być przeznaczony dla wszystkich okolicznych mieszkańców, nie wyłączając ludzi najuboższych.  Miał on obejmować swym zasięgiem „miasta fabrykantami wypełnione” a więc: Łęczycę, Zgierz, Ozorków, Łódź, Aleksandrów.

Budowa szpitala w Łęczycy, łącznie z jego modernizacją trwała sześć lat. W 1841 roku stanęły mury szpitala, co zostało utrwalone na frontonie budynku.

Oficjalne oddanie szpitala do użytku nastąpiło w 1844 r. , zajmował on budynek przy ulicy Kilińskiego 4 i przewidziany był na 35 łóżek. Pierwszym lekarzem ordynującym
w łęczyckim szpitalu był mgr medycyny i chirurgii - Antoni Kochowski. Po odzyskaniu niepodległości, w 1918 roku, łęczycki szpital przeszedł pod zarząd Powiatowej Rady Dobroczynności Publicznej, a od 1919 roku szpital utrzymywany był przez Powiatowy Związek Komunalny.

Jednym z najbardziej zasłużonych lekarzy, społeczników i patriotów był Józef Dworzaczek - uczestnik powstania styczniowego w 1863 roku. Za uczestnictwo w powstaniu skazany został na śmierć, wyrok jednak zmieniono na 12 lat ciężkich robót na Sybirze, gdzie zmarł w 1868 roku.

W 1967 roku wprowadzono do realizacji nowy projekt szpitala na 365 łóżek, przy ulicy Zachodniej. Zakończenie budowy nowego szpitala nastąpiło 30 czerwca 1973 roku.  
W sierpniu 1973 roku przeniesiono chorych ze starego szpitala do nowego obiektu. Rozbudowano znacznie dział diagnostyczny, wyposażono szpital w nowoczesny sprzęt.

Funkcję dyrektorów Zespołu Opieki Zdrowotnej w Łęczycy pełnili kolejno znakomici lekarze: Kazimierz Ladorudzki, Marian Wojciechowski, Andrzej Olszewski, Andrzej Pietruszka, Krzysztof Kołodziejski, Łukasz Michalak.

Od maja 2010 roku, patronką szpitala jest Święta Faustyna Kowalska.

W latach 2000 - 2007 dwukrotnie przyznano naszej placówce Status Szpitala Akredytowanego. Od 2007 roku posiadamy Certyfikaty Systemu Zarządzania Jakością. Kolejno uzyskaliśmy ISO 9001:2000, ISO 9001:2008. Od roku 2018 - ISO 9001:2015. W roku 2012 uzyskaliśmy z Centrum Monitorowania Jakości w Ochronie Zdrowia potwierdzenie spełniania wymogów ustawowych dla Szpitalnego Oddziału Ratunkowego.

Uzyskane certyfikaty stanowią potwierdzenie, że szpital spełnia najwyższe międzynarodowe standardy jakościowe i jest gotowy doskonalić procesy zarządzania w kolejnych latach. Dla szpitala są to niezwykle ważne dokumenty, ponieważ dowodzą o najwyższej jakości usług świadczonych przez funkcjonujące w Zespole Opieki Zdrowotnej w Łęczycy poradnie, oddziały, laboratorium oraz pracownie.

Od grudnia 1996 roku jesteśmy samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej. Podmiotem tworzącym jest Powiat Łęczycki.

 

 

 

                                                                                          lek. med. Kazimierza Ladorudzkiego